محمدرضا شجریان بعداز دو سال، مهرماه سالجاری به مدت هفت شب در تهران و شش شب در شیراز به صحنه می‌رود.
این استاد آواز، 13 و 14 مرداد ماه(چهارم و پنجم آگوست) در یک فستیوال موسیقی در شهر بیروت پایتخت لبنان نیز به اجرای موسیقی می‌پردازد.
محمدرضا شجریان در اجرای خود در تهران به همراه گروه شهناز، برای هفت شب در برج میلاد به صحنه می‌رود. قرار است زمان دقیق اجرای کنسرت استاد آواز ایران در برج میلاد بعداز دریافت مجوز کنسرت، اعلام شود.
همچنین گروه شهناز بعداز 20 مهرماه در شهر شیراز به اجرای برنامه خواهد پرداخت.
شجریان در کنسرت‌های آتی خود، قطعات آلبوم «رندان مست» در دستگاه همایون را اجرا می‌کند. همچنین وی در بخش دوم اجرای خود، تصنیف بی‌همزبان از ساخته‌های خود که روی شعری از جواد آذر در دستگاه ماهور ساخته شده؛ به همراه آواز و تصنیف‌هایی از ساخته‌های مجید درخشانی با اشعاری از سعدی، حافظ و مولوی اجرا می‌کند.
بسیاری از نوازندگان گروه شهناز که نام خود را از جلیل شهناز، نوازنده برجسته تار گرفته است، سال‌ها در گروه خورشید به سرپرستی مجید درخشانی می‌نواختند.
گروه شهناز با همراهی رامین صفایی (سنتور)، مژگان شجریان (سه تار)، محمدرضا ابراهیمی (عود)، عندلیبی و رادمان توکلی (تار)، حمید قنبری (تمبک)، سامان صمیمی (کمانچه)، حسین رضایی‌نیا (دف و دایره)، حامد افشاری (قیچک باس)، مهدی امینی (رباب)، مهرداد ناصحی و کاوه معتمدیان دهکردی (کمانچه)، سحر ابراهیم (قانون)، نگار خارکن (کمانچه)، جمشید صفرزاده (سنتور) و سرپرستی مجید درخشانی (تار) روی صحنه می‌رود.
حکایت آن مرد را فراموش نکرده ای که نزد روانپزشک رفت و از غم بزرگی که در دل داشت گفت . جناب دکتر فرمودن به فلان سیرک برو . آنجا دلقکی هست ، اینقدر میخنداندت تا غمت یادت برود . مرد لبخند تلخی زد و گفت من همان دلقکم
پس بیا تا .......
کاش آسمان حرف کویر را می فهمید و اشک خود را نثار گونه های خشک کویر میکرد، کاش دلها آنقدر خالص بود که دعاها قبل از پائین آمدن دستها مستجاب میشد، کاش مهتاب با کوچه های تاریک شب آشناتر بود، کاش بهار آنقدر مهربان بود که باغ را به دستان خزان نمی سپرد، کاش مرگ معنای عاطفه را می فهمید...
(دکتر علی شریعتی)
با سلام - شجریان از مفاخر این مرز و بوم است. هرچند بدلیل آشتی نبودن متولیان دین با موسیقی به این گوهر خدادادی کم توجهی شده است. کم توجهی های این ایام سبب شده است که موسیقی اصیل ایرانی جایی در بین عموم مردم ندارد و صد البته موسیقی هاس غربی صصرف نظر از خوب یا بد بودن آنها جایگزین ان تقریبا در بین همه جوانان شده است. افسوس میخورم و افسوس خواهیم خورد وقتی بفهمیم ارز این همه اصلت در موسیقی و تجربه در فرهنگ چیزی نمانده است .