غذا و آب از مهمترین نیازهای انسان است . انسان بدون دسترسی به این مواد حیاتی نمی‌تواند به زندگی ادامه دهد. از ویژگیهای بسیار جالب انسان در زمان نبود غذا وآب احساس گرسنگی و تشنگی است که احساسی سخت و گاهی غیر قابل تحمل است و موجود زنده برای برطرف کردن آن ممکن است دست به هرکاری بزند .
آیا تا کنون به این فکر کرده‌اید چرا یکی از شروط مهم ادیان درماه‌های عبادی تحمل گرسنگی و تشنگی است؟ البته انسان بجز غذا و آب نیازهای دیگری هم دارد، ولی نیاز به خوراک و آب و تحمل رنج گرسنگی و تشنگی شاید یکی از مشکل‌ترین ها باشد . چرا خالق متعال ما را به این رنج فرا می‌خواند و فلسفه آن چیست؟
روز هایی که در روزه هستیم از خوردن و نوشیدن پرهیز می‌کنیم و مراقبیم که یادمان نرود این مراقبت معنی دار است، یاد گرفتن چگونه مراقب بودن.
این یک تمرین یک ماهه است. نه تنها برای همان یک ماه، تمرینی برای همیشه مراقب بودن و کسب این مهارت که همیشه می‌توان و باید مراقب بود.
در این ماه یاد خالقی که نعمت و لذت خوردن در گرسنگی و نوشیدن در تشنگی را به ما بخشیده همیشه با ماست؛ چون با رنج گرسنگی و تشنگی روز را سر می‌کنیم. وقتی با این نیازهای اصلی مبارزه می‌کنیم مسلما می‌توانیم از تمام بدی‌ها نیز پرهیز کنیم.
ماه رمضان لحظاتی بسیار سازنده و درس برای تغییر عادت‌هاست این ماه ،یک ماه تلاش برای کسب مهارتی سخت برای تغییراست. ماه تلاش برای تقویت اراده است که بما می‌آموزد از حیاتی‌ترین مائده های حیات‌بخش هم می‌توان برای ساعات معینی گذشت. البته در این ماه ما از تمام نفسانیت‌های بد هم باید احتراز کنیم. ولی هیچوقت آنقدر که تغذیه ماه مبارک از طرف عام مورد توجه است، احتراز از سایر منافی مورد توجه نیست. هیچ‌کس به ما و کودکان ما نیاموخته است که تنها مراسم عبادی ماه مبارک رمضان تغییر وعده های غدایی نیست .
مهارت تغییر کردن و بسوی خوبی و پاکی رفتن یکی از مهمترین درس های این ماه مقدس است. دوری از آنچه روح ما را می‌آزارد مثل حسد ورزی چشم و هم‌چشمی های مرسوم، ،دروغ‌گویی،غیبت کردن ،برای کسی بد خواستن ، این ماه کسب مها رت و تغییر برای پرهیز ازتملق‌گویی، فریبکاری و ریا ورزی است. پیام این مبارک ماه حفاظت از جسم و بدن است. پرهیز از سم مهلک اعتیاد و هر گونه اش و به هر شکلش و پاک خوری و تغذیه صحیح جسم و جان است و در کنار این تلاش‌های مثبت، تفکر به خالق هستی، درک و احترام به طبیعت ، حفظ پاکی ها: پاکی آب ، زمین ، هوا ، جنگل، احترام به افکار و عقاید دیگران، توجه به اینکه در عالم هستی به چه کار آمده ایم و به کجا می‌رویم، تفکر به نعمت های زیادی که اغلب از آن غفلت می‌کنیم
درک حالت دردناک گرسنگی برای آنانی که غذای کافی ندارند و این رنج دائم آنهاست و وظیفه انسانی ما در قبال آنها ،نه تنها با دادن یک وعده غذا که در جای خود نیکو است، بلکه برای کمک به ایجاد راهکارهای مبارزه با فقر و تبعیض برای برقراری عدالتی که هدف اصلی خالق بوده و هست.
ماه مبارک رمضان ماه تغییر عادات غلط ، بد خوری ، پرخوری و بی تحرکی است. ماهی که باید آن را با تمام سلول های بدنمان درک کنیم. ماه رمضان تغییر یک وعده غذایی از ظهر به سحر نیست، بلکه تمرینی است برای متعادل غذا خوردن، مراقب وجود خود بودن . مگر این وجود را خالق متعال به ما نبخشیده؛ چگونه و به چه حقی آزارش می‌دهیم؟ ما می بینیم که که روز بروز تعداد مبتلایان به بیماریهایی مثل دیابت ، افزایش فشار خون و... بیشترمی‌شود چرا خودمان را از چنگال بیماریهایی که فقط به دلیل عادات نادرست بوجود می‌آید حفظ نمی‌کنیم؟
بیاییم امسال ماه مبارک را با تمام سلول‌های بدنمان درک کنیم و در تمرین بزرگ و مهم تغییر کردن و کسب مهارت برای بهتر شدن برنده شویم .
چاقی خود نشان این است که متعادل نخورده‌ایم ، درک نعمت نکرده‌ایم . و بدن خود را در معرض خطر بیماری قرار داده‌ایم .
خشم و بی حرمتی به دیگران یعنی نتوانسته‌ایم تمرین این ماه را درست انجام دهیم . اگر حقی را زیر پا گذاشتیم و برای کسب موقعیتی با تملق گویی روحمان را حقیر کردیم یعنی شاگرد خوبی نبوده‌ایم و ماه مبارکمان را به ظاهر سپری کرده‌ایم و مهارت لازم را برای بهتر بودن، بهتر اندیشیدن و بهتر فکر کردن که اصلی ترین پیام این ماه است نیاموخته‌ایم.
به در گاه خداوند دعا کنیم که بندگانی باشیم که با درک راز هستی برای خودمان و جهانی که در آن زندگی می‌کنیم در این ماه مهارت لازم برای تغییر بسوی خوبی را فرا گیریم تا لایق بهترین ها شویم.
ان اللّه لا یـغـیـر مـا بـقـوم حـتـى یـغـیروا ما بانفسهم ... ( بیگمان خداوند آنچه قومى دارند دگرگون نکند , مگر آنکه آنچه در دلهایشان دارند دگرگون کنند ).
با سلام ،
در آستانه ماه مبارک رمضان هستیم ماه خودسازی و نگه داری نفس ؛
این روزها به سختی آزرده می شویم وقتی احساس امنیت نمی کنیم ، مانند جزیره ای شده ایم که از هر طرف موجهای سهمگین هجوم می آورند ،این عدم احساس امنیت برای دختران و خواهرانمان نمود بیشتری دارد . کافی است دختری تنها به محل کار یا دانشگاه مراجعت و در راه با انواع مزاحمت ها مواجه نشود ، از متلک گفتن و شماره دادن اجباری گرفته تا بوق زدن و لمس کردن . خرید ماشین ظاهرا مجوزی است برای زورگویی و مردم آزاری ، این مساله خصوصا برای زنان کارمند و دانشجو که بدنه فعال جامعه را تشکیل می دهند نمود بیشتری دارد. با کنترل خود و نفسانیات و عدم عقده گشایی این قشر فعال را خانه نشین نکرده و برکات حضور زنان در اجتماع را از بین نبریم . مرسی