معذرت خواهی و ابراز ناراحتی از اینکه شاید دیگران را ناراحت کرده باشیم؛ هنر و در واقع مهارتی است که کسب کردنی می باشد و با تمرین می توان آنرا تقویت کرد.
موقعیتی را در نظر بگیرید که به دلیل یک اشتباه که از جانب شما سر زده است، دوستتان یا همسرتان ناراحت شده است. در این حالت چند انتخاب وجود دارد :
۱ – ابتدا اینکه با خود بگویید “چرا غرورم را بشکنم و عذرخواهی کنم؟ انسان جایزالخطاست…، شده که شده…” و امثال این نوع جملات که در سر می پرورانیم که کاملا غلط و مردود است و کاری دور از انسانیت است.
۲ – انتخاب دوم شما این است که در همان لحظه عذرخواهی نمی کنید این کار را به بعد و موقعیتی دیگر واگذار می کنید. مثلا با خود می گویید “تا شب از او عذرخواهی می کنم” و یا اینکه “در میهمانی بعدی از دلش در خواهم آورد…” که راه درستی نیست.
۳ – انتخاب سوم این است که تصمیم می گیرید که موضوع را با یک هدیه در اسرع وقت جبران کنید که این موضوع شاید موکول به وقتی شود که دیگر کار از کار گذشته و این هم تصمیم مناسبی نیست اما در نوع خود می تواند کارساز باشد.
۴ – انتخاب آخر، همانی است که حدس زده اید: عذرخواهی در همان لحظه. دقیقا چند ثانیه و یا حداکثر چند دقیقه پس از اینکه به اشتباه خود پی بردیم، عذرخواهیم می کنیم و موضوع را تمام می کنیم. این روش بسیار کار ساز است.
چه مسائلی باعث می شود که عذرخواهی نکرده و یا با تامل عذرخواهی کنیم؟
مسئله اول این است که گاهی اوقات غرور بر ما غلبه کرده و جلوی این کار ما را می گیرد. گویی دهنمان قفل شده و نمی توانیم چیزی بگوییم. چاره هم این است که کمی به اشتباه خود فکر کرده و سپس با منطق انسانی آنرا بپذیریم و در نتیجه از فرد مقابل عذرخواهی کنیم.
دوم اینکه گاهی اوقات فرد مقابل از نظر ما ارزش عذرخواهی ندارد که این مسئله هم از خودبزرگ بینی ما سرچشمه می گیرد که اندیشه ای غیرانسانی است و باید آنرا از خود دور نمود. چاره این است که به حداقل احترامی که فرد برای خودش دارد فکر کنیم و ارزش خودمان را بالا ببریم. عذر خواهی تخلیۀ نفس است از غرور و تکبر.
دلیل سوم این است که اشتباه خود را کوچک تلقی کرده و در نتیجه نیازی به عذرخواهی نمی بینیم. اما باید به خاطر داشت که کوچکترین اشتباه در نظر دیگران باید بزرگترین اشتباه در نظر ما باشد. در این صورت است که درصد خطاها و اشتباهات ما در زندگی به حداقل می رسد.
پشیمانی و عذرخواهی
چرا بعضی افراد اشتباه خود را نمی پذیرند؟
زیرا عقل ندارند! سر از منطق در نمی آورند. پس منتظر عذرخواهی آنان نباشیم.
چرا بعضی ها همیشه عذرخواه هستند؟
زیرا شخصیتی خوار و خفیف دارند. همیشه با خود اینطور می اندیشند که شاید کاری اشتباه انجام داده اند. ضعف اعتماد به نفس در آنها فوران می کند و نشانۀ آن عذرخواهی های بیجاست. انسان ارزش بالایی دارد و نباید بی دلیل خود را حقیر کند.
نهایتا وقتی اشتباهی را مرتکب شده و باعث ناراحتی فرد یا افرادی می شویم، چه کنیم؟
سریعا عذرخواهی کرده و بدون دلیل و منطق آوردنهای بی اساس، اشتباه خود را بپذیریم. بدون غرور، بدون تکبر.
دیروز اولین روز جداییم بود.
ای عزیز سفر کرده به خدا می سپارمت
جانم گرفتی و به جان دوست دارمت.
تفاوت ها است که ایجاد تفاوت میکند
خیلی خلاصه درخصوص فرهنگ کارتیمی-بازی بهترین آموزشه
در مهد کودکهای ایران 9 صندلی میکذارند وبه 10 بچه میگویند هر کی نتونه سریع برای خودش یه جا بگیره " گرگه" باید سر بذاره وادامه بازی.
در مهد کودکهای ژاپن 9 صندلی میذارن وبه 10 بچه میگن اگه یکی روی صندلی جا نشه همه باختین. لذا بچه ها نهایت سعی خودشونو میکنن وهمدیگر رو طوری بغل میکنن که کل تیم 10 نفره روی 9 تا صندلی جا بشن و کسی بی صندلی نمونه.
خندیدن یک نیایش است . اگر بتوانی بخندی ، یاد گرفته ای که چگونه نیایش کنی .
هنگامیکه تو متفاوت هستی ، همگی جهان متفاوت است.
مساله آفریدن یک دنیای متفاوت نیست…. مساله آفریدن تویی متفاوت است .
اشو
دانشمندان انگلیسی میگویند که شدت فشار دست شما در هنگام دست دادن میتواند نشانگر طول عمرتان باشد.
به گزارش ایسنا، در این مطالعه دانشمندان ارتباط تعادل افراد، قدرت دست آنها و توانائیشان در برخاستن از صندلی را با خطر مرگ زودهنگام بررسی کردند.
به گزارش نشریه پزشکی بریتانیا، کسانی که این اقدامات را بهتر انجام دادهاند عمر بیشتری داشتهاند. دانشمندان امیدوارند که این آزمایشهای ساده به پزشکان کمک کند تا بیماران در خطر را تشخیص دهند.
این مطالعه توسط انجمن پزشکی بریتانیا انجام شده و هزینه آن را «واحد افزایش سن و سلامتی مادامالعمر» تامین کرده است.
در این مطالعه نتیجه به دست آمده از بیش از 30 پروژه تحقیقاتی دیگر را ترکیب کرده که در مجموع آنها دهها هزار نفر روی رابطه بین "توانایی جسمی" و مرگ و میر تحقیق کردند. بیشتر کسانی که مورد مطالعه قرار گرفتند بالای 60 سال سن داشتند اما به جای زندگی در بیمارستانها و خانههای سالمندان در جامعه زندگی میکردند.
محققان دریافتند که میزان مرگ و میر در دوران انجام این مطالعات در کسانی که قدرت فشار دست پایینتری داشتهاند 67 درصد بیشتر از کسانی بوده که فشار دستشان قویتر بوده است. روند مشابهی هم در دیگر اندازهگیریها دیده شده است از جمله کسانی که آرام راه میروند احتمال مرگشان تقریبا سه برابر کسانی است که تند راه میروند. کسانی که آرامتر از صندلی بلند میشوند میزان مرگ و میرشان دو برابر کسانی بوده که سریعتر از صندلی بلند میشدند. حتی به نظر میرسد که توانایی حفظ تعادل بر روی یک پا با کاهش احتمال مرگ ارتباط دارد.
بیشتر این تفاوتها را نحیف شدن بعد از بیماری و به طور کلی کاهش میزان سلامتی میتوان توضیح داد اما در مورد شدت فشار دست موضوع متفاوت است. تفاوت میزان مرگ و میر در افراد با شدت فشار دست متفاوت حتی در کسانی که زیر 60 سال سن داشتند و هیچ گونه عوارض بیماری هم در آنها مشاهده نمیشد قابل توجه بوده است.
دکتر ریچل کوپر، مسؤول این تحقیقات میگوید که پزشکان میتوانند برای پیش بینی این که کدام یک از بیماران ممکن است کمک یا نظارت بیشتری نیاز داشته باشند از این سنجشهای آسان استفاده کنند. با این حال او گفت برای اثبات سودمند بودن این سنجشها تحقیقات بیشتری نیاز است.
وی گفت: آن چه که ما به آن دست یافتهایم شاید راهی برای تشخیص افرادی باشد که احتمال بروز مرگ زودهنگام در آنها بیشتر است.
کوپر افزود: با این حال تحقیقات بیشتری به ویژه در جوانان، نیاز است تا از وجود این ارتباطات جالب مطمئن شویم.
دو نکته:
سالها پیش یه نقل قول از مهندس بازرگان خوندم گفتم شاید دونستنش برای شما هم جالب باشه
"هند بالاخره به یک ابرقدرت اقتصادی تبدیل می شود چون هندیها بسیار پرکار کم توقع وکم مصرف هستند بر خلاف ایرانیها که بسیار کم کار پرتوقع و پر مصرف هستند."
جالبه نه؟!
هی با خود فکر می کنم ، چگونه است که ما ، در این سر دنیا ، عرق می ریزیم و وضع مان این است و آنها ، در آن سر دنیا ، عرق می خورند و وضع شان آن است! ... نمی دانم ، مشکل در نوع عرق است یا در نوع ریختن و خوردن
دکتر شریعتی