شب یلدا

دیشب بنا بر سنت قشنگ ایرانی ما شب یلدا بود. یکی از از کارهایی که عموم مردم شیرین زبان ایران انجام می دهند ، تفعل به غزل سرای شهیر ایران ، حافظ شیرازی است. بد نیست که تجربه خودم را بگویم. یکی از مکان های نادری که هنگام ورود ، من را تحت تاثیر قرار می دهد آرامگاه این شاعر نامور است. تاثیر از نوع دریافت تشعشات مثبت. بهرحال ما هم که از این قاعده مستثنی نبودیم رفتیم به جمع خانواده و بعد از کلی صحبت و بازی با بچه ها تفعلی زدیم به حافظ..نوبت من هم شد ، نیتی کردم و ابیات زیر نتیجه این تفعل برای من شد. راستش کلی با این اشعار خوش گذشت.

همچو جان از برما سرو خرامان می رفت		متغیر شده از بنده گریزان می رفت
چون همی گفتمش ای مونس دیرینه من		سخت می گفت و دل آزرده و گریان می رفت
نقش خوارزم و خیال لب جیحون می بست		با هزاران گله از ملک سلیمان می رفت
می شد آن کـس که چو او چاره من کـس نشناخت		من همی دیدم و از کالبدم جان می رفت
گفتم اکنون سخن خوش که بگوید با من		کان شکر لهجه خوش گوی سخن دان می رفت
لابه بسیار نمودم که مرو سود نداشت		زانکه کار از نظر رحمت سلطان می رفت
پادشاها ز سر لطف و کرم بازش خوان		چه کند سوخته از غایت حرمان می رفت