کسی که پناهگاهش خداست

کسی که پناهگاهش خداست، در هشیاری دائمی از حضور خداوند زندگی می کند. چنین فردی هرگز تنها نیست. یک نفر دیگر همیشه با او و در کنار اوست و او را راهنمایی می کند، حمایت می کند و او را به سوی پیشرفت می برد. او صدای نرم پاهایش را می شنود، فشار گرم دستهای او را روی دستهای خود حس می کند. او صدای دوست نادیده اش را می شنود و همیشه احساس امنیت و اعتماد می کند حتی در برابر خطر و مرگ.