چند هفته قبل کتابی تحت عنوان " بی شعوری " اثر دکتر خاویر کرمنت ترجمه محمود فرجامی، را در ایمیلی دریافت کردم. این کتاب ظاهرا موفق به اخذ مجوز از ارشاد نشده است. بهرحال، کتاب خوبی است و یکبار مطالعه این کتاب با روش تندخوانی توصیه می شود. کتاب ته مایه طنز دارد. با مطالعه این کتاب با اوصاف و رذائل انسان های "بی شعور" آشنا می شویم. بخش کوچکی از کتاب را در ادامه می آورم تا با فضای کتاب بیشتر آشنا شوید. چون خود کتاب را نمی توانم ضمیمه کنم (بلد نیستم)، برای مطالعه، به این وبلاگ بروید:
" فرد از آن نوع بی شعورهایی بود که تقریباً غیر قابل درمان اند؛ انسانی با ضمیر غیر قابل نفوذ. اولین بار که به او گفتم بی شعور است، کم نیاورد و پاسخ داد: بی شعور پدرته! جواب دادم: راست میگی. ولی نمی دونستم تو هم پدرم رو می شناسی. دوستش بودی؟
گفت: منظورم این بود که فحشت داده باشم.
پرسیدم: چرا؟
گفت: بخاطر اینکه اگه من بی شعورم تو هم بی شعوری!
گفتم: خب به همین خاطره که می تونم بهت کمک کنم. "
http://assholism.blogfa.com/post-1.aspx
دارچین آلزایمر را درمان می‌کند : مطالعات جدید دانشمندان نشان داد دارچین پتانسیل و توانایی پیشگیری و حتی درمان بیماری آلزایمر را دارد. به گزارش برنا، مطالعات یک تیم تحقیقاتی نشان می‌دهد عصاره دارچین که از پوست درخت آن به دست می‌آید، میتواند جلوی پیشرفت آلزایمر را بگیرد. بر اساس گزارش دی ان ای ایندیا، دانشمندان عصاره دارچین را با آب مخلوط کرده و آن را به تعدادی موش مبتلا به بیماری آلزایمر خوراندند. پس از 4 ماه محققان دریافتند رشد بیماری به مقدار زیادی کاهش یافته است. دارچین ماده‌ای طبیعی و سالم است که بشر از دیرباز از آن استفاده می‌کند. مصرف دارچین برای جلوگیری از پیشرفت آلزایمر تاثیر سوء داروهای شیمیایی را نخواهد داشت. نتایج مطالعات نشان می‌دهد دارچین نه تنها با گسترش بیماری آلزایمر مبارزه می‌کند بلکه میتواند هنگامی که مولکول‌های آلزایمر به تازگی به وجود آمده‌اند، بیماری را درمان کند.
سلام - کتاب را خوندم. کتاب قشنگی بود. اما وسط کتاب کم کم حس کردم خودم هم مشمول بیشعورها قرار گرفته ام. واسه همین الان احساس بی شعور بودن می کنم. نظری ندارید؟
با سلام - کتابش زیاده کلی طول میکشه تموم بشه. ۱۶۰ صفحه تقریبا اما میخونتمش. راستی پول پیتزا معمولی نزدیک خونه مترجم کتاب چنده؟ شاید اگر از کتاب خوشم اومد بدم.
My dear
plz send it to may email
tnks a lot
منوچهر احترامی داستان نویس کودکان و نوجوانان بود که در اسفند 87 دیده از جهان فروبست . متن زیر داستان کوتاهی از اوست
مارها قورباغه ها را می خوردند و قورباغه ها غمگین بودند
قورباغه ها به لک لک ها شکایت کردند. لک لک ها مارها را خوردند و قورباغه ها شادمان شدند. لک لک ها گرسنه ماندند و شروع کردند به خوردن قورباغه ها قورباغه ها دچار اختلاف دیدگاه شدند
عده ای از آنها با لک لک ها کنار آمدند و عده ای دیگر خواهان باز گشت مارها شدند. مارها باز گشتند و همپای لک لک ها شروع به خوردن قورباغه ها کردند. حالا دیگر قورباغه ها متقاعد شده اند که برای خورده شدن به دنیا می آیند. تنها یک مشکل برای آنها حل نشده باقی مانده است. اینکه نمی دانند توسط دوستانشان خورده می شوند یا دشمنانشان
دور و بر را که نگاه میکنیم پر است از ادمهای بی شعور. اصلا کشور دچار مازاد بیشعور شده و میتواند به سایر کشورها جهت اداره کشور صادرات بیشعور داشته باشیم.
از آنروز دشمن بما چیره گشت که ما را روان و خرد تیره گشت ازآنروز این خانه ویرانه شد
که نان آورش مرد بیگانه شد