آن روز که با یار وفادار بخندیم

 

آن روز که با یار وفادار بخندیم
کی‌ می‌رسد از راه که بسیار بخندیم

از دیدنِ آن روزِ طربناک، همه شهر
سرمست می و بادهٔ دیدار بخندیم

ناباور و خندان و سبکبال در آن روز
دیوانه صفت بر سر بازار بخندیم

با آمدن روز خوش و فرّخ موعود
بر رفتن این شام و شب تار بخندیم

چون قافلهٔ پیکِ بهاری رسد از راه
مستانه به فکر عبث خار بخندیم

ای دل مخور اندوه که یک روز سبکبار
بر ماتم پار و غم پیرار بخندیم

امروز همه رنج و تعب در پی و پیش است
آن روز همه باز دگر بار بخندیم

احمد نیکبخت – مهر ۱۳۹۰