دکتر رنانی در نوشته ای که به شاخص های افول نظامهای سیاسی اشاره کرده بود گفته بود که در مقاله ای درباره «افول سیستمی در ایران» صحبت خواهد کرد. ظاهراً این مقاله قرار بوده است با عنوان «اقتصاد ایران در تله بنیانگذار» در مجله مهرنامه منتشر شود که مسئولین مهرنامه، در آخرین ساعات قبل از چاپ، از انتشار آن منصرف می شوند. اما ماهنامه آیین در شماره ۲۸ و ۲۹ خود که در خرداد ۸۹منتشر شد، همان مقاله را با حذف بخش هایی از آن و با عنوان «توسعه ملی، در کمند سیاست» به چاپ رساند.
رنانی در این مقاله با استفاده از تحلیل های سیستمی نشان می دهد که نظام سیاسی ایران هنگام عبور از مرحله رشد سریع به مرحله بلوغ با مقاومت از سوی اصحاب قدرت رو به رو شد و به همین علت وارد مرحله ای شد که در علوم سیستمی به عنوان «تله بنیانگذار» معروف است. نویسنده معتقد است که در «تله بنیانگذار» نظامهای سیاسی وارد دوره ای از هرز روی انرژی درونی خود می شوند که یا به انهدام می انجامد یا به درهم ریزی. رنانی معتقد است نظام سیاسی ایران از سال 1382 و با انتخابات مجلس هفتم وارد مرحله «تله بنیانگذار» شد و سپس با انتخابات ریاست جمهوری نهم و دهم این فرایند تشدید و تعمیق شد. او با بیان برخی شاخص های سیستمی نشان می دهد که نظام سیاسی ایران از «نقطه سر به سر انرژی سیستمی»، یعنی نقطه ای که هرز روی و مصرف انرژی در سیستم بیش از تولید و تزریق انرژی است، عبور کرده است و بنابراین از این پس روز به روز باید منتظر استهلاک سیستمی و افول سیستمی در نظام سیاسی ایران و در کل جامعه ایران باشیم که حاصل آن این است که از این پس هر چه سرمایه و پول و درآمد نفت به این اقتصاد تزریق شود جهشی در این اقتصاد رخ نخواهد کرد. او معتقد است که با این شرایط، اقتصاد ایران که قبلا به علت آشوبناک بودن فضای کسب و کار و تیره بودن فضای معنایی اقتصاد در مرحله «امتناع برنامه» قرار داشت اکنون وارد مرحله «امتناع توسعه» شده است. از نگاه او انتظار نمی رود که از ساختار سیاسی موجود چیزی به نام توسعه برای ایران حاصل شود. او معتقد است نظام سیاسی موجود دارای ساختار نفوذهای ناهمگن است و به علت دارا بودن درآمد نفت نسبتش با توسعه از نوع مردد است. یعنی با فرایند توسعه تا جایی همراهی می کند که به گسترش قدرت دولت و گسترش قدرت گروههای حاضر در قدرت بینجامد ولی هر کجا توسعه به افزایش اقتدار جامعه مدنی بینجامد، نظام سیاسی توقف و مقاومت می کند. او بر همین اساس معتقد است طرح هدفمندسازی آزمون بزرگی است که هم نظریه امتناع توسعه او را آزمون خواهد کرد و هم توانایی نظام سیاسی را.
با سلام مقاله جالب و پرعمقی بود. اصولا نگاه ما به توسعه علم دین فرهنگ نگاه کاسبکارانه ومنفعت طلبانه است . هیچگاه به مفاهیم علمی و یافته های محققان بعنوان فیدبک و ترمزی برای اصلاح مسیر نگاه نمی کنیم ، بلکه تاجایی قبول می کنیم که راه و ایده ما را تائید کند نمونه بارز آن فیلم جدایی نادر از سیمین بود که مورد تحسین همگان قرار گرفت بغیر از مسئولان عالی دولتی این لجبازی کودکانه پایان خوشی نخواهد داشت.