خیلی ها از اینکه ایام زود میگذره و هواسشون نیست بعنوان امتیاز یاد میکنند و معمولا میگن پس خوش گذشته که نفهمیدی چگونه گذشت و زود گذشت. اما بنظر من این نفهمیدن گذر زمان جالب نیست. گذر زمان برگشت ناپذیر و عمر هم محدود. پس درک نکردن سپری شدن ایام یعنی هدر دادن این ایام محدود . بهر دلیلی. مثلا خود من مدتی است بدلیل مشغله فراوان نرسیدم سری به وبلاگ و دوستان این محیط بزنم. این اصلا خوب نیست. یا به یکی از دوستان گفتم این ماه رمضان سریعترین ماه رمضان عمر من بود و این هم یعنی نفهمیدن زندگی و غرق در روزمرگی. همین
و برای من برعکسش شده و الان چند وقته که خیلی کند برام میگذره و از اینکه نمیتونم درست ازش استفاده کنم ناراحتم.
ماه رمضان امسال برای من طولانی ترین ماه رمضان تمام عمرم بود...
مرسی و حرکت کودکانه ما
اشتباه سهوی سانسور سخنان مرسی رئیس جمهور مصر برای ایران سخت تمام شد. اما این اشتباه بدون پیشینه نبوده است . آنگاه که کارتون، فیلمها و بعضی از سریالها نصفه می شوند و تغییر محتوا داده می شوند و این مساله به اطلاع مخاطب نمی رسد لغزش شروع شده است .آنگاه که بعضی از وقایع تاریخی و عکسها و فیلمهای مربوط به گذشته جرح و تعدیل می شود و به اطلاع مخاطب نمی رسد لغزش شروع شده است.
آنگاه که کتابها و دیوانهای شعر مانند لیلی و مجنون و خسرو شیرین جرح وتعدیل می شود و رعایت امانت داری نمی شود باید به نوع رفتارمان تردید کنیم . یکی از مهمترین قواعد اخلاقی که باید مورد توجه گیرد این است" آنچه برای خود نمی پسندی برای دیگران نپسند." آیا ما می پسندیم سخنان احمدی نژاد در سایر کشورها سانسور و تغییر شکل داده شوند؟ آیا ما می پسندیم سریال یوسف پیامبر در دیگر کشورها مطابق ذوق و سلیقه و فرهنگ ملی آن کشور دچار جرح و تعدیل شود و مثلا شخصیت یوسف پیامبر (ع) منفی نشان داده شود ؟ آیا ما می پسندیم نوع روابط فامیلی در سریالهای ما، در کشورهای غربی به دوست تغییر شکل یابند؟
دروغ از جایی می شود و به کتمان، سانسور حقایق ، جرح و تعدیل و تقلب می انجامد. علت اصلی منع سانسور در قانون اساسی نیز همین است . اختناق رژیم شاهنشاهی مجالی برای تنفس آزادیخواهان ، دینداران و منتقدان نگذاشته بود و به این خاطر بعد از پیروزی انقلاب انقدر آزادی بیان ارزش پیدا کرد.
امروز در دهه چهارم انقلاب هستیم و باید قیچی سانسور را ضابطه مند و کند کنیم که اگر می برد مطابق الگو ببرد و نه دلبخواهی و بدانیم این قیچی فقط در دست ما نیست و دست تمام کشورها نیز هست. غیر از این باید بدانیم امروز اگر مطلبی سانسور می شود می شود اصلش را به راحتی و در اینترنت پیدا کرد و مردم قضاوت خواهند کرد که آیا سانسور بجا و یا بیجا بوده است ؟
بغیر از مطالب بالا و فراتر از مصالح و ارزشهای خودمان باید به این نکته توجه کنیم که حقیقت ،بالاترین ارزش انسانی و الهیست و آنچنان اهمیت دارد که قرآن کریم می فرماید سخنان مختلف را بشنوید و بهترین آن را انتخاب کنید ؟
چرا ما نگذاشتیم مردم اصل سخنان مرسی را بشنوند ؟ چه سهوی و یا عمدی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟