مرد ثروتمندی به کشیشی می گوید: نمی دانم چرا مردم مرا خسیس می پندارند.
کشیش گفت: بگذار حکایت کوتاهی از یک گاو و یک خوک برایت نقل کنم.
خوک روزی به گاو گفت: مردم از طبیعت آرام و چشمان حزن انگیز تو به نیکی سخن می گویند و تصور می کنند تو خیلی بخشنده هستی. زیرا هر روز خدا برایشان شیر و سرشیر می دهی. اما در مورد من چی؟ من همه چیز خودم را به آنها می دهم ِ از گوشت ران و گرفته تا سینه ام را. حتی از موی بدن من برس کفش و ماهوت پاک کن درست می کنند. با وجود این کسی از من خوشش نمی آید. علتش چیست؟
می دانی جواب گاو چه بود؟ جوابش این بود: شاید علتش این باشد که هر چه من می دهم در زمان حیاتم می دهم
افسانه دونگی - پندارهای نادرست ما
سالهاست که صداو سیمای جمهوری اسلامی ایران سریالها و فیلمهای کره ای چینی و ژاپن نشان می دهد . این محصولات آسیای جنوبشرقی از چند جهت بسیار مورد توجه صداو سیماست : هم ازلحاظ نوع پوشش شرقی کهن آنها و هم از لحاظ مشابهت های زیاد فرهنگی آنها به ایرانیان و هم از لحاظ استقبال زیاد مخاطبان ایرانی خصوصا زنان .
در سریالهای فوق معمولا زنان سختکوش و با اراده و فعالی وجود دارند که باهمت زیاد و در جامعه مرد سالار و معمولا پادشاهی به خواسته های خود می رسند از اوشین گرفته تا یانگوم از افسانه جومونگ گرفته تا دونگی در همه این سریالها شخصیت زن داستان باتلاش زیاد موانع جنسیتی ، فرهنگی ، سنتی و طبقاتی را کنار زده و جایگاه خود را بدست می آورد .
چند وقتیست که می بینم همسرم جذب سریال دونگی شده است اول رغبتی نداشتم اما پس از چند جلسه هر طور شده خود را به خونه می رساندم تا این سریال را ببینم . در این سریال دونگی دختری است که از خدمتکاری کانون نوازندگان به بازرس قصر پادشاهی و محرم پادشاه تبدیل می شود . او تنها یک نان می خورد آنهم نان لیاقتش.
چرا از اول انقلاب زنان ایران به این سریالها توجه ویژه نشان می دادند ؟ شاید این مساله به محدودیتهای زیاد امروزه زنان ما برای دستیابی به آرزوها و خواستهایشان برمی گردد . در ماجرای اوشین و مقایسه او با حضرت فاطمه (ع) جذب شدید بعضی از زنان ایرانی به این الگو محرز شد.
زنان به شدن مایلند که اجتماع آنان را نه بر اساس جنسیت بلکه بر اساس لیاقت و کارایی شان قضاوت کند. اینکه زنان شرایط احساسی و فیزیکی خاص خودشان را دارند درست . اما قضاوت و دسته بندی جنسی جامعه بدون در نظر گرفتن شرایط هر فرد ناعادلانه است .
اگر زنی لیاقت و علاقه شدید حود را برای دستیابی به پستهای مثل مهندس معدن ، قضاوت ، مرجعیت تقلید و حتی رهبری نشان داد آیا ما حق کنار گذاشتن آنها را داریم؟ این مساله را با نمونه های بسیار موفق تاریخی زنان که توانستند به مشاغل بسیار حساسی که تا پیش از آن در اختیار مردان بود می توان مقایسه کرد.مثالهای زیادی مانند ایندیرا گاندی ، ماری کوری ،آنگلا مرکل و....
خود و جامعه و زنان خود را از موفقیت و آرزوهایشان محروم نکنیم ، می توانیم به راهنمایی مشاغل و جایگاهها در بین زنان بپردازیم اما کشیدن دیوارهای پر رنگ جنسیتی ،یک عقبگرد بزرگ تاریخی است که لاجرم شکست خواهد خورد اما فرصتها و امکانات زیادی را تلف می کند.
کاسه کوچک - جزیره قاتل - cutthroat island
فیلم زیبایی دیدم بنام جزیره قاتل . دراین فیلم دزدی بود که خود را دکتر ، نجیب زاده ، پولدار و... جازده بود . وقتی که دستش رو شد گفت : من آدم کم ژرفایی هستم و نتوانستم برای خود کسی شوم . اما به خاطر اینکه از مواهب مادی و معنوی این پستها استفاده کنم خود را دکتر ، پولدار و نجیب زاده جازدم . حال حکایت رفتار ماهم حکایت آن دزده شده است ، کتاب ومجله نمی خوانیم ، مسافرت و سیر و سیاحت نمی رویم. روح و جسم خود را باهنرها و صنایع ظریفه صیقل و غنی نمی کنیم . شغلهایمان را غالبا دوست نداریم .دنبال علایق و استعدادهای خود نمی رویم . برای خود سرگرمیها و برنامه های فراغت آموزنده و زیبا ترتب نمی دهیم .ثمره آن چه می شود ؟ کاسه کوچک جسم و جانمان با کوچکنرین سنگریزه ای یا ترک می خورد یا می شکند! با کوچکترین فعلی دچار حسادت، خشم و اضطراب می شویم . صبر و تحمل مان بسیارکم است و خیرخواهیمان بسیار اندک . چاره کار ما در غنای روح ماست. باید از کاسه گدایی درآئیم و ظرفیت خود را بزرگ کنیم دست به کارهای ناشناخته بزنیم ، به جاهای نامعلوم برویم ، دایره معاشرتمان را گسترش بدهیم . خلاصه ازلاک خود خارج شویم تا اوج بگیریم .